قانون از کارگری که حقوقش توسط کارفرما پرداخت نشده حمایت می کند، کارگر می توند به اداره کار برای هرکدام از مواردی که در قرارداد مورد تایید اداره کار آمده و کارفرما به او پرداخت نکرده یا بدون دلیل اخراج شده از کارفرما شکایت کند.

بر اساس قانون کار و تامین اجتماعی، به افرادی که بدون میل و اراده شخصی، شغل خود را از دست داده اند بیکار گفته می شود و مبلغی به عنوان بیمه بیکاری تعلق می گیرد.

بر طبق قانون کار، کارفرما موظف به پرداخت مزد، حق السعی یا حقوق، در قبال کار انجام شده کارگر می باشد. مبلغ دستمزد روزانه و حقوق ماهیانه کارگران بنا بر این قانون، نباید از مبلغ مصوب مجلس و مورد تایید شورای عالی کار، کمتر باشد.

قانونی تحت عنوان قانون بیمه بیکاری در سال 1369 در مجلس شورای اسلامی تصویب شد که دارای چهارده ماده و بیست و یک تبصره می باشد؛

قرارداد کار به سه دسته قرارداد کار با مدت غیر موقت یا دائمی، قرارداد کار با مدت موقت، قرارداد کار برای انجام کار معین تقسیم شده است.

کارمندان و کارگران در شرکت های خصوصی، فروشگاه ها، کارگاه ها و سایر واحدهای تولیدی و صنعتی، بر اساس قانون کار و با استفاده از قرارداد اداره کار مشغول به کار و فعالیت می شوند.

کارمندان و کارگران در شرکت های خصوصی، فروشگاه ها، کارگاه ها و سایر واحدهای تولیدی و صنعتی، بر اساس قانون کار و با استفاده از قرارداد اداره کار مشغول به کار و فعالیت می شوند.

تعداد زیادی از کارمندان و کارگران در شرکت های خصوصی، فروشگاه ها، کارگاه ها و سایر واحدهای تولیدی و صنعتی، بر اساس قانون کار و با استفاده از نمونه قرارداد اداره کار مشغول به کار و فعالیت هستند.

بنا بر قانون اساسی، دولت موظف است، برای کمک به کارگرانی که برخلاف اراده و اختیار خود بیکار شده اند، در مواقع نیاز، سازوکارهایی را فراهم نماید تا بتواند مزایایی در اختیار آنان قرار دهد تا این افراد بتوانند با استفاده از این مزایا؛ که بیمه بیکاری نام گرفته است، کار مناسبی پیدا کنند و دوباره مشغول به کار شوند.

در قانون کار جمهوری اسلامی ایران، کارفرما موظف به پرداخت مزد، حق السعی یا حقوق، در قبال کار انجام شده کارگر می باشد. مبلغ دستمزد روزانه و حقوق ماهیانه کارگران تحت پوشش این قانون، نباید از مبلغی مصوب مجلس و مورد تایید شورای عالی کار است، کمتر باشد.