قرارداد اداره کار 1403

1 - تسویه حساب و خروج

معمولا در قراردادهای کاری، کارگر یک ماه فرصت خروج از شرکت را دارد و پس از خروج، شرکت نیز دو ماه فرصت دارد تا با کارگر تسویه حساب کامل نماید.

2 - حق ماموریت

طبق ماده 46 قانون اداره کار، برای انجام ماموریت باید کارگر برای انجام کار، حداقل 50 کیلومتر از کارگاه دور شود و یا اگر تا این مسافت دور نشده باشد، مجبور باشد که حداقل یک شب در محل ماموریت توقف نماید. طبق قانون کار، حق ماموریت از مزد ثابت یا مزد مبنای کارمند و کارگر، کمتر نیست و کارفرما موظف است، هزینه رفت و برگشت به محل ماموریت را پرداخت کند. هیچ وظیفه ای در مورد پرداخت این هزینه‌ها برعهده کارگر نیست.

3 - حق مسکن و بن کارگری

حق مسکن و بن کاری، جزو مزایای قانونی کارگر و کارمند است. کارفرما موظف است این حقوق قانونی را پرداخت نماید.

4 - پرداخت حق اولاد به کارگر

حق اولاد برای تمام فرزندان تعلق می‌گیرد و کارگر باید حداقل 720 روز، سابقه داشته باشد؛ سن فرزندان، کمتر از 18 سال تمام شمسی باشد و یا فرزندان مشغول به تحصیل بدون اشتغال به کار باشند. در در مورد دختر، تا زمان ازدواج، حق اولاد پرداخت می‌شود.

5 - تعطیلات کارگر

مطابق با ماده 62 قانون کار ، روز جمعه، روز تعطیل کارگران است و به روز جمعه مزد تعلق می‌گیرد حتی با وجود آن که کارگر کار نکرده باشد و در تعطیلات باشد. البته در مواردی که نیاز به کار در روز جمعه است، اگر از تعطیلی روز جمعه استفاده نشود، کارگر حق دارد 40 درصد اضافه بر مزد دریافت کند.

6 - مرخصی کارگر

کل مرخصی کارگر در هر سال، با حق استفاده از مزد و محاسبه چهار روز جمعه، یک ماه است.

روزهای تعطیل جزو روزهای مرخصی موضوع ماده 64  قانون کار شمرده نمی شود. کارگرانی که کمتر از یک سال مشغول به کار هستند ،میزان مرخصی استحقاقی به نسبت مدتی که در کارگاه به کار مشغول بوده اند، از کل سال و از میزان یک ماه مرخصی استحقاقی محاسبه می‌شود.

مرخصی عبارت است از حقی که به موجب قانون یا قرارداد اداره کار برای کارگر در برای روزهای غیرتعطیل در نظر گرفته شده است. 

اگر ترک کار به سبب اموری غیر از بیماری باشد، نوع مرخصی استحقاقی و چنانچه به دلیل بیماری باشد نوع مرخصی استعلاجی نامیده می گیرد.

مرخصی استحقاقی کارگران کارمزد، در نحوه محاسبه مزد آن و تابع ماده 43 موضوع مواد 18، 27 ، 29 الی 32 قانون کار در مورد آن‌ها خواهد بود و میانگین پرداختی‌ها در آخرین 90 روز کارکردشان می باشد. 

7 - بیمه

مطابق با ماده 148 قانون کار، کارفرمایان موظفند بر اساس قانون تامین اجتماعی، کارگران خود را بیمه کنند.

این مورد در خصوص انواع روابط کاری صدق می‌کند و تفاوتی بین انواع قرارداد کار دائمی یا موقت وجود وجود ندارد. حق بیمه کارگر باید پرداخت شود.

8 - مزد کارگر

بر اساس ماده 35 قانون کار، مزد یا حق الزحمه، وجه نقد یا غیر نقدی یا هم نقدی و هم غیرنقدی است که در مقابل انجام کار به کارگر پرداخت می‌شود. اگر در کارگاهی مزد به صورت ساعتی پرداخت شود، به آن مزد ساعتی گفته می‌شود و در صورتی که پرداخت مزد بر اساس میزان انجام کار یا محصولی باشد که تولید شده است به آن مزد، کارمزد گفته می شود و در صورتی که بر اساس انجام کار در زمان معین باشد، کارمزد ساعتی نام می گیرد.

به هیچ عنوان طرفین  نمی‌توانند درباره تعیین میزان مزد کمتر از حداقل قانونی توافق کنند و اگر این توافق صورت گیرد، توافق معتبر نخواهد بود و حداقل قانونی، مبنای دریافت حقوق کارگر می باشد.

9 - ساعت کار

مطابق با ماده 51 قانون اداره کار ، ساعات کار کارگران در هر روز، نباید از 7 ساعت و 20 دقیقه بیشتر باشد. البته در کارهای سخت و زیان آور و زیر‌زمینی ساعات کار نباید از شش ساعت در روز و 36 ساعت در هفته بیشتر شود.

کارفرما و کارگر می‌توانند طبق توافق، ساعات کار را در بعضی از روزهای هفته کمتر از میزان نوشته شده در قانون کار و در بعضی روزها بیشتر از آن قرار دهند، به این شرط که مجموع ساعات کار در کل هفته از 44 ساعت تجاوز نکند.

تا زمانی ‌که انجام ندادن کار طبق اراده کارگر نباشد، کارگر در حال کار محسوب می‌شود، پس زمانی که کارگر خود را آماده انجام کار می‌کند و برای تغییر لباس یا آماده سازی ماشین و ابزار کار صرف می‌کند، جزو ساعات کار خواهد بود.

ساعات صرف صبحانه و ناهار جزو ساعات کار به شمار نمی آید، البته اگر در کارگاهی رویه به این صورت باشد که ساعت صرف صبحانه یا ناهار و یا شام جزء ساعت کار به حساب بیاید، استمرار آن به عنوان عرف مستقر در کارگاه محسوب می شود و باید اجرا شود.

10 - نوع کار یا حرفه

نوع کار یا حرفه‌ای که کارگر قرار است مطابق با قرارداد به آن بپردازد و در مقابل مزد دریافت کند، باید به صورت مشخص و صریح در قرارداد کـار نوشته شود. نوع فعالیت و  وظیفه کارگر به هیچ عنوان نباید به صورت کلی یا مجهول ذکر شود. کار ارجاعی و یا وظایف مشخص شده کارگران باید با حرفه و توانایی جسمی آنها متناسب باشد و کارگر از عهده آن کار برآید.

11 - تاریخ انعقاد قرارداد

تاریخ انعقاد قرارداد به معنی تاریخ شروع به کار کارگر است و زمان تنظیم قرارداد نیز باید در قرارداد کار ذکر شود. توجه به این نکته مهم است که در بعضی موارد، تاریخ تنظیم قرارداد در اواسط ماه و شروع به کار و امضاء آن از ابتدای ماه آینده می باشد، اما تاریخ دقیق انعقاد قرارداد، همان تاریخ شروع کار و امضاء یعنی ابتدای ماه خواهد بود.

12 - پیش نیازهای اساسی قراردادهای کاری1403

1.معین بودن موضوع قرارداد

2.اهلیت و صلاحیت طرفین قرارداد کار

3.رضایت طرفین قرارداد کار

4.مشروعیت موضوع قرارداد

13 - انواع قراداد اداره کار1403

قرارداد کار مورد تایید اداره کار از نظر مدت و نوع کار، به سه دسته تقسیم شده است:

قرارداد دائمی یا غیرموقت

قرارداد موقت با مدت معین

قرارداد موقت با کار معین

14 - تعریف قرارداد کار1403

در ماده 7 قانون کار چنین بیان شده است که قرارداد کار، قراردادی است که میان کارفرما و کارگر (کارمند) امضا خواهد شد. کارپذیر در قرارداد کار، متعهد می‌شود که در ازای دریافت حقوق (حق السعی یا حق الزحمه) امور مورد نظر کارفرما را انجام دهد. در مقابل، کارفرما نیز متعهد خواهد بود که حق الزحمه کارپذیر را پرداخت کند. در ماده 7 قانون کار آمده است که این قرارداد می‌تواند شفاهی یا کتبی باشد، یعنی توافق شفاهی میان کارپذیر و کارفرما نیز مطابق قانون معتبر هستند.

قرارداد شفاهی تنها با رد و دل شدن الفاظ، میان طرفین منعقد می شود و برای طرفین لازم الاجراست. قرارداد کتبیبر اساس تبصره ماده 10 قانون کار در چهار نسخه تنظیم می شود.

تمام قراردادهای کاری دارای یک طرف کارفرما و انجام دهنده کار هستند. در قراردادهای کاری، سمت کارفرما می تواند شخص حقیقی یا حقوقی باشد، اما طرف انجام دهنده کار که یک کارگر یا کارمند است که یک شخص حقیقی است.